O muzyce:
Kolejny, solowy projekt znanego wielu gitarzysty Red Hot Chili Peppers, może byc sporym zaskoczeniem dla fanów znających jego albumy z lat 90-tych. Na dotychczasowej jego twórczośći ogromny wpływ wywarły narkotyki. Ostatnimi czasy ten niewątpliwie genialny gitarzysta przeszedł metamorfozę. Płyta ta ukazała sie w kwietniu tego roku i jest jedną z jego dojrzalszych płyt. Muzyke jego odbieram jako bardzo uduchowioną, ekspresyjną, refleksyjną jednak bez przesadnego popadania w banał patosu. Okreslając gatunkowo można tą muzyke zaliczyć jako proste, rockowe, surowe granie. W odróżnieniu do porzednich płyt występuje tu pełna sekcja rytmiczna, np na perkusji gra Chad Smith, perkusista macierzystej formacji muzyków. Muzyke jest bardzo uczuciowa i pomimo sporej ilości smutku można w niej wychwycić emanującą z niej pozytywną energie.

O dźwięku:
Dzwięk jest surowy, sporo lepszy niż na porzednich dokonaniach artysty nagrywanych na czterośladach. Brzmienia płyty jak na rockowe granie nie oceniam żle, jest po prostu w miare popawnie.